Σχόλιο από ALEXANDER..................
Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του "Πολυτεχνείου", το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην "ιστορία" σαν της Ηλένιας το κάγκελο"- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.
Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε - η "Αυγή"- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε", λέει:
Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα "Τι απόγινες". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο: "Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν." Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε:". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής".
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "δολοφονημένης" Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βογκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι "παστέλ"- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρισε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται "γέννησε" την Ηλένια- ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του "απάνω κόσμου", αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.
Η περίπτωση, όμως έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την "πλήρωσε" ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις "διαβεβαιώσεις" τους για "εκατόμβες" κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά "παράγοντες" με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για "να τους πιάσει ο φακός" και να φιγουράρουν "θλιμμένοι προσκυνητές" στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει "εν σώματι" η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση "σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους", χωρίς να τον "τσιμπήσει" ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διέπραττε. αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.
Παρακάτω ολόκληρη η φωτογραφία από τη... διαφήμιση του σαμπουάν με την "νεκρή" ομορφονιά που έπεσε τάχα από τις σφαίρες τις χούντας....!
=============================
Εάν είχαν σκοτωθεί πολίτες στο Πολυτεχνείο το 73 οι αριστεροί ποτέ δεν θα έχαναν την ευκαιρία να φτιάξουν όχι ένα μόνο μνημείο αλλά να γεμίσουν με μνημεία όλη την Αθήνα και όχι μόνο με τα ονόματα των θυμάτων.
Ακόμα και η λίστα με τα ονόματα των τάχα θυμάτων που εξέδωσε αργότερα με τη μεταπολίτευση η αστυνομία για να χαϊδέψει την εξέγερση και τους σαμπουάν αγώνες της αριστεράς και έτσι να καταπραΰνει τα πάθη και τα μίση, και αυτή σαμπουάν υπήρξε. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει υποδείξει τους τάφους των αναγραφόμενων "θυμάτων" της 17 και 18 Νοέμβρη του 73 όσο και αν τους ζητήθηκε αυτό ως απόδειξη. Ταχυδρόμος 15/11/2003, τεύχος 194. Τι έγιναν όλα αυτά τα "θύματα"; Έγιναν αόρατα; Εξαϋλώθηκαν; Διακτινίστηκαν σε άλλα παράλληλα Σύμπαντα;
Όλα σικέ και φθηνή γκαιμπελική αριστερίστικη προπαγάνδα ήταν τα περί σκοτωμένων. Ούτε καν το τανκ που τάχα πάτησε φοιτητές δεν μπόρεσε να μπει ολόκληρο μέσα στο πολυτεχνείο αφού πίσω από την πόρτα είχαν τοποθετήσει ένα αυτοκίνητο. Εν τω μεταξύ γιορτάστε την επέτειο που έκανε ήρωες την Δαμανάκη, τον Λαλιώτη την διεφθαρμένη γενιά του πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης, αυτή την πάμπλουτη και βολεμένη σοσιαληστρική κάστα πουλημένων και γραικύλων, που καταλήστεψε τους Έλληνες και πτώχευσε την Ελλάδα.
σσ kentripotideas
Δεν υπάρχουν νεκροί εντός πολυτεχνείου, αυτό συμπέρανε και το πόρισμα Σαμπάνη (διορισμένος απο τον Α. Παπανδρέου στην ερεύνα για νεκρούς στο πολυτεχνίο. Ακριβώς το ίδιο δηλαδή με το πόρισμα Τσεβά ο οποίος όμως είχε εντολή απο την "κακιά" δεξιά του Κ. Καραμανλή.) Υπάρχει λίστα με 21 ονόματα νεκρών εκείνο το βράδυ σε διάφορα σημεία της Αθήνας, μάλιστα κανά 10αριά είναι άτομα 60 και χρόνων που πέθαναν απο ανακοπή καρδιάς. Ο οδηγός του άρματος ήταν σαφέστατος, ΔΕΝ υπήρχαν φοιτητές πίσω απο την καγκελόπορτα μόνο θρανία, καρέκλες στιβαγμένες καθώς και μια παλιά μερσεντες κατεστραμένη. Ο αξιωματικός του άρματος είχε συνομιλια με κάποιον φοιτητή ονόματι Λαλιώτη ο οποίος με ντουντούκα απομάκρυνε τους φοιτητές απο την πόρτα. Ο μόνος τραυματισμός που υπήρξε ήταν μιας κοπέλας στο πόδι απο συντρίμια, η οποία αργότερα έγινε καθηγήτρια στο πολυτεχνείο (Ρηγοπούλου).
Όσο αφορά την "επιτύμβια"¨στήλη στο πολυτεχνείο μπήκε στο 1985 (επι παπανδρέου) και επάνω γράφει "εις μνήμην τον αγωνιστών του πολυτεχνείου κατα την εθνική αντίσταση '41-'44"!!!!!Sorry αλλά το πολυτεχνείο έγινε το 1973!!!!!
Ούτε ο οδηγός του άρματος Σκευοφύλαξ δεν παραδέχεται οτι υπήρξε νεκρός (αν και έχει μετανοιώσει για την πράξη του)
Ο πρύτανης αναφέρει σε πορισμά του μετά απο την καταμέτρηση των φοιτητών οτι ΔΕΝ υπάρχουν νεκροί.
Η " αγνοούμενη νεκρή" Ηλένια δεν ήταν άλλη απο το πολύ γνωστό φωτομοντέλο της εποχής Νάνσυ Κρίντλαντ, Νεο Ζηλανδή που απο τα 4 ζούσε στο Λονδίνο.
όπως αναφέρει και το πόρισμα Τσεβά, οι λοκατζίδες είχαν κάνει διάδρομο για να βγούν ανενόχλητοι οι φοιτητές γιατί αυτοί που χτυπούσαν ήταν οι αστυνομικοί.
Η σημαία είναι μια άλλη "πικρή" ιστορία, βρέθηκε μετά απο μέρες στα συντρίμια ( τα αίματα πως προκύψανε κανείς δεν ξέρει γιατί νεκρός ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ πουθενά. Πέρασε απο ΕΦΕΕ, στέφανο Τζουμάκα, Χρ Παπουτσή και μετά χάθηκε. Εμφανίζεται ως δια μαγείας για την πορεία και μετά χάνεται σε κάποιο σπίτι μέλους της ΠΑΣΠ. Το μυστικό είναι (πολύ πιθανό το βλέπω) οτι η σημαία πλύθηκε πριν απο χρόνια απο μάνα φοιτητή που την βρήκε σε ένα μπαούλο!!
Προσωπικά ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ στο πολυτεχνείο, ως γεγονός είχε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα (αντι να γίνουν εκλογές τον Φλεβάρη του '74 ήρθε ο πολύ χειρότερος απο τον Παπαδόπουλο, Ιωαννίδης. Είναι γεγονος προς εκμετάλλευση απο την Αριστερά, ενα πάρτυ για να ακουγόμαστε. Υπήρχε λόγος για να θέλουν κάποιοι να ανατραπεί ο Παπαδόπουλος και να έρθει ο Ιωαννίδης αλλά αυτά είναι άλλα θέματα. Η χούντα ΔΕΝ έπεσε απο το πολυτεχνείο, απο τα γεγονότα της Κύπριυ έπεσε.
ΥΓ: αφού οι "νεκροί" φοιτητές είναι "ηρωες" γιατι δεν γίνεται κάθε χρόνο κανά μνημόσυνο να ακούσουμε τα ονοματάκια τους (μόνο οδούς "ηρώων πολυτεχνείου" βλέπω. Εδω κάθε χρόνο γίνεται μνημόσυνο για τη Θύρα 7 του ΟΣΦΠ και των 6 νεκρών του ΠΑΟΚ και ακούγονται ονόματα, αυτοί ποιοί είναι?)
ΥΓ2: Ο καραμανλής είχε βγάλει διαταγή να αποζημιωθούν οι οικογένειες των θυμάτων του πολυτεχνείου. ( Περίπου 10 μύρια δρχ τα οποία ήταν ΠΟΛΛΑ λεφτά τότε...........δεν εμφανίστηκε ΚΑΝΕΙΣ.............και αν δε τα θέλανε ας τα κάνανε δωρεά σε ιδρύματα)
(Από τα πρακτικά της δίκης, που είχε γίνει τότε, για τα γεγονότα στο πολυτεχνείο)Στρατιώτης Σκευοφύλαξ (ΟΔΜΑ): "Δεν υπήρξε νεκρός"! ...Επιτέλους ακούγεται η αλήθεια: Κανέναν δεν πάτησε το άρμα, και φυσικά κανένας απολύτως νεκρός δεν υπήρξε στο πολυτεχνείο. Τόσα χρόνια οι αναρχικοί μας είχαν πρήξει με τα παραμμύθια για δήθεν νεκρούς!
ΑπάντησηΔιαγραφή