Ερχόμαστε!

Γράφει ο Περσεύς Δίγαμμα

Το τσουχτερό κρύο και το χιονισμένο τοπίο συνθέτουν, κάτω από τις ασημένιες αχτίδες του φεγγαριού, ένα ιδανικό περιβάλλον για την θαλπωρή της συζυγικής κλίνης. Η ώρα είναι 03:30 όταν την ησυχία της νύχτας σκίζει το δαιμονισμένο κουδούνισμα του τηλεφώνου. Πετάγομαι και από την άλλη πλευρά η φωνή του διοικητή μου «Ξύπνα Θανάση, ντύσου, σου στέλνω το τζιπ και έλα να με βρεις στο Φυλάκιο 32, αυτοκτόνησε ο Παπαγεωργίου»

---

           Μεσημέρι και η θερμοκρασία έχει πιάσει κόκκινο….ιδρώτας, σκόνη και αφόρητη ζέστη…ο ήλιος αμείλικτος ψήνει τα κρανία μας μέσα στα κράνη ακόμη ένα χιλιόμετρο….κάναμε ήδη τα 35 χιλιόμετρα…όλοι οι στρατιώτες μου άντεξαν….  «Κομμάντος! φυλάξτε δυνάμεις και λίγες γουλιές νερό για τη βολή» … Γαμώ το πάλι βράδυ θα πάμε σπίτι, σκέφτομαι….και σήμερα έχουμε το ραντεβού για τη λογοθεραπεία της κόρης μου… πάλι απών θα είμαι»

           

 Το ελικόπτερο τραντάζεται από τη δυνατή περιστροφή…όλοι οι έφεδροι πρέπει να περάσουν σε ομάδες των 8 για μια εκπαιδευτική πτήση…. κοντεύουμε να αγγίξουν τα σκι στο έδαφος αλλά οι έφεδροι ήδη έχουν αρχίσει να πηδάνε έξω…. «Όχι από εκεί.. μην πηγαίνετε στο ουραίο..!!» Αντιλαμβάνομαι ότι ένας έφεδρος τρέχει προς την ουρά του ελικοπτέρου μου όπου κινδυνεύει να γίνει κιμάς από το μικρό στροφίο..  με μια ενστικτώδη κίνηση τα πόδια και τα χέρια μου  συναγωνίζονται να σώσουν τον χαμένο οπλίτη από βέβαιο θάνατο.. το ελικόπτερο απότομα γυρίζει επί τόπου λίγα εκατοστά από το έδαφος για να απομακρύνω το πίσω στροφίο από τον μελλοθάνατο έφεδρο.. όλοι έχουν «παγώσει».. το ένα σκι χτυπάει με δύναμη σε μια πέτρα και το ελικόπτερο παίρνει επικίνδυνη κλίση.. ίσα που πρόλαβα να το επαναφέρω … αν είχε βρει το κεντρικό στροφίο στο έδαφος θα θρηνούσαμε θύματα … «Σε ευχαριστώ Αρχάγγελε, σκέφθηκα… θα δω τα παιδιά μου»

            Τρίτη νύχτα στα σκηνάκια και η βροχή δεν λέει να σταματήσει…περασμένα μεσάνυχτα και στη σκηνή μου μπαίνει ο Λοχαγός μου.. «κάπου κόπηκε η γραμμή.. πάρε την καναδέζα και φύγε να αποκαταστήσεις τη βλάβη». Σε λίγα λεπτά ξεκινάμε με καταρρακτώδη βροχή… η λάσπη αγκαλιάζει το όχημά μας και το ταξιδεύει ανεξέλεγκτα… ξαφνικά όλα γυρίζουν, μεταλλικοί ήχοι και εκκωφαντικοί γδούποι από ένα τρελό στροβίλισμα στο χρόνο και σε μια χαράδρα.. είμαι κτυπημένος στο κεφάλι και ο οδηγός μου μισολιπόθυμος..  «κύριε Αρχιλοχία»…. ψελλίζει..

            Βραχονησίδα…. είμαστε άπλυτοι αλλά το ηθικό μας υψηλό .. ακόμη τρεις μέρες και θα μας αντικαταστήσουν. Θα έρθει ο κολλητός μου ο Επιλοχίας Αργυρίου, είναι και καψούρης ανάθεμα τον. Ξαφνικά με ζητάνε στον ασύρματο. Είναι ο Υποδιοικητής μας. «Θα σε αλλάξουμε αύριο. Ο πατέρας σου έπαθε έμφραγμα και είναι στη Λάρισα στο νοσοκομείο».. Πέθανε όταν έφθασα στη μονάδα την άλλη μέρα. Αντίο πατέρα. Πρέπει να προλάβω τον τελευταίο ασπασμό.

            Το κλιμάκιο εκκαθάρισης ναρκοπεδίων έχει σχεδόν τελειώσει. Όλα πήγαν καλά ευτυχώς. Τους δίνω εντολή να τα μαζεύουν σιγά σιγά για να γυρίσουμε πίσω στην έδρα, όταν ακούμε ξαφνικά έναν ξερό ήχο έκρηξης, κάπου 800 μ στα δεξιά μας. Ο οδηγός μου έχει σανιδώσει το τζιπ και όταν φθάνουμε αντικρίζουμε το διαμελισμένο κορμί ενός λαθρομετανάστη και άλλα τρία άτομα να στέκονται «κόκαλο»μέσα στο ναρκοπέδιο…

            Ο Στρατιώτης Αθανασόπουλος είναι ο καλύτερος οδηγός της Ίλης μου. Στα χέρια του το θηρίο των 40 τόνων μοιάζει με κατσαριδάκι. Ο Λοχίας Βαρδάκης ο καλύτερος πυροβολητής μου.  Ετοιμαζόμαστε για βολές εν κινήσει, όλα είναι άψογα… το άρμα σε κάθε σαμαράκι του αρματόδρομου απογειώνεται….έχουμε ρίξει 3 βλήματα.. το τέταρτο και τελευταίο καθυστερεί.. ο κινητήρας βρυχάται και οι εξατμίσεις ξερνάνε μαύρο καπνό.. γυρίζω να δω μέσα στον πύργο γιατί καθυστερεί ο Βαρδάκης  και τον  «ακούω» με τα μάτια μου μέσα σε καπνούς πυρίτιδας να σφαδάζει με τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο... το πόδι του έχει μπλοκαριστεί στο κλείστρο του πυροβόλου και στα μέταλλα του πύργου και του σκάφους. Μια μάζα από κορδόνια, δέρμα αρβύλας και κρέατος είναι οι μάρτυρες της κακοτυχίας του. … Έχασε το πόδι του. Ο καλύτερος πυροβολητής μου.

            Οι τρεις άντρες μου είναι τυλιγμένοι με κουβέρτες γιατί η υγρασία πιρουνιάζει τα κορμιά μας. Η ενέδρα μας δεν έπιασε κανέναν λαθρομετανάστη όλο το βράδυ. Σε λίγο ξημερώνει και το πρωί έχω απαλλαγή για να πάω στη σχολική γιορτή του γιου μου. «Άντε μάγκες μαζέψτε τα, έχουμε 45 λεπτά μέχρι το Τάγμα και δεν θέλω να αργήσω. Ο μικρός μου κάνει σκετσάκι στη σχολική γιορτή και του υποσχέθηκα ότι θα πάω. Όλη τη βδομάδα μάθαινε τα λόγια του».Όπου νάναι θα έρθει το τζιπ να μας πάρει. «Κύριε Γιαννίτση, κοιτάξτε εκεί!» …καμιά εξηνταριά λαθρομετανάστες κατεβαίνουν την πλαγιά.. τι θα κάνουμε; .. «Πάρτε θέσεις, έρχονται προς τα εδώ, στο μονοπάτι. Δεν μπορούμε να φύγουμε. Πρέπει να τους συλλάβουμε». Σε 25 λεπτά 48 αλλοδαποί κάθονται οκλαδόν μπροστά στις κάνες των όπλων μας. Μια γυναίκα βογγάει με την κοιλιά της φουσκωμένη στον ένατο μήνα. Το τζίπ έφθασε και χωρίς δεύτερη σκέψη την βάζω μέσα μαζί με τον συνοδηγό και τον άντρα της για το νοσοκομείο. Ο σε λίγες ώρες πατέρας έσκυψε να μου φιλήσει το χέρι. Το επόμενο όχημα ήρθε από το Τάγμα σε μια ώρα περίπου. Έφθασα στο σχολείο άπλυτος και αλαφιασμένος και χώθηκα σε μια καρέκλα που μου είχε κρατήσει η γυναίκα μου. «Το παιδί τα είπε μια χαρά τα λόγια του» μου ψιθύρισε στο αυτί. Ο γιός μου πίσω στο βάθος της αυτοσχέδιας σκηνής της σχολικής γιορτής με κοίταζε στα μάτια με απορία και θλίψη. Πάλι δεν πρόλαβα.

ΑΥΤΕΣ ΡΕ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ. ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΖΗΣΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΥΜΗ. ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΠΛΟΙΑ, ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ, ΩΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ, ΕΞΟΔΑ. ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ. ΝΑΙ, ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΑΥΤΑ. ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ. ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΥΠΟΜΟΝΗ. ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ ΟΤΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ. ΟΤΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕ ΤΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ. ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. ΒΟΛΕΣ, ΠΟΡΕΙΕΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΛΩΤΑ, ΠΤΗΣΕΙΣ, ΑΛΜΑΤΑ, ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΑ, ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ, ΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ, ΕΠΙΦΥΛΑΚΕΣ, ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΙ, ΦΩΤΙΕΣ, ΕΠΑΝΔΡΩΣΕΙΣ, ΟΛΑ ΜΕ ΡΙΣΚΟ. ΟΛΑ ΜΕ ΑΓΧΟΣ, ΜΕ ΚΟΠΩΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΩΡΑΡΙΟ, ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ, ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΑΡΓΙΕΣ, ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΤΕ ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΛΕΝΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΙΜΠΟΥΣΙΑ (ΓΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΦΛΩΡΟΙ) ΜΕ ΧΑΒΙΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΑΜΠΑΝΙΕΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΛΗΡΩΝΕ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΑΣ ΕΦΟΡΙΑΣ, ΑΥΤΗΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΡΕΔΙΔΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΩΓΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ, ΕΚΔΟΤΕΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ, ΜΕΓΑΛΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ, ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ  ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΧΑΛΒΑΔΕΣ. ΦΩΝΑΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ, ΔΗΘΕΝ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΑΛΛΑ Ο ΜΟΝΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ Η ΤΣΕΠΗ ΣΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΜΑΤΟΣ ΗΤΑΝ Η ΜΙΖΑ. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΥΖΗΤΑΓΑΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΣΤΗ ΣΤΟΑ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΟΔΙΤΣΕΣ ΣΑΣ.

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ» ΕΙΠΕ Ο ΦΑΓΑΝΑΣ ΠΟΥ Η ΚΟΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΟΥΛΙ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΞΕΧΕΙΛΩΣΕΙ. ΚΑΙ ΤΟ ΛΥΚΟΣΚΥΛΟ ΡΕ ΚΙΟΦΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ. ΜΟΝΟ ΤΡΩΕΙ ΚΑΙ ΧΕΖΕΙ. ΑΛΛΑ ΣΟΥ ΦΥΛΑΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙΣ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΛΙΑΖΕΣΑΙ Ή ΘΑ ΠΙΝΕΙΣ ΤΟ ΤΣΑΙ ΣΟΥ ΣΕ ΚΑΝΑ ΣΑΛΕ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΥΚΟΣΚΥΛΟ ΘΑ ΣΚΙΣΕΙ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΡΩΤΟΥΝ ΤΙ ΡΑΤΣΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΑΤΕ ΟΛΟ ΚΑΜΑΡΙ «ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ». ΟΧΙ ΡΕ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΙ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΥΚΟΣΚΥΛΑ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ.

Ο ΑΛΛΟΣ Ο ΟΜΟΙΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΙΔΕΕΣ, ΒΑΡΟΣ, ΣΧΗΜΑ, ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, Ο ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΥΟ, ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΒΟΛΕΥΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ «ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΙ». ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑ. ΓΙΑΤΙ Ο ΠΕΝΙΧΡΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΕ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΜΕ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΞΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΟΤΑΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΜΠΤΟ; ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ, ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΕΤΣΟΚΟΨΑΤΕ ΤΙΣ ΠΕΝΙΧΡΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΓΑΣΘΟΥΜΕ ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΨΕΤΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ ΟΤΙ ΘΑ ΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΗΛΙΚΙΑΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΑΓΝΟΗΣΑΝ ΩΣ ΠΟΤΑΠΟΙ ΨΕΥΤΕΣ, ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ, ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΟΠΟΥ ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΦΑΛΙΟ ΛΩΡΟ, ΑΥΤΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΚΟΒΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΣΦΙΞΕΙ ΤΟΝ ΛΙΠΑΡΟ ΚΑΙ ΠΑΧΥ ΣΑΣ ΛΑΙΜΟ ΤΟΣΟ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΤΕ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΟΠΕΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΕΤΕ. ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ. ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΙΣΘΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΨΕΥΤΗ, ΚΛΕΦΤΗ, ΠΡΟΔΟΤΗ. ΧΑΡΙΣΜΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΩ, ΤΑ 100- ΤΑ 200 –ΤΑ 400 ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΟΒΕΤΕ.

                                                               ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!!!

http://www.akis2010.net/1/post/2012/09/192.html