Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος
Από τότε που «άνθησε» η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα, τα κεντρικά δελτία ειδήσεων άρχισαν να γίνονται όλο και πιο καθοριστικά στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης και των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος.
Με τον καιρό, καθώς ωρίμαζαν όλο και περισσότερο, αναπτύχτηκε μια σχολή σκηνοθεσίας των δελτίων ειδήσεων έτσι ώστε να είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για να επηρεαστεί αποφασιστικά το κοινό, να αποπροσανατολιστεί από μια «ενοχλητική» επικαιρότητα και αποβλακωμένο να «καλουπωθεί» σύμφωνα με τα πρότυπα πού έχουν καθοριστεί από τους συντάκτες τους.
Σημαντικό σημείο ήταν πάντα η επιλογή των παρουσιαστών των δελτίων ειδήσεων. Οι «επιλεγμένοι» θα έπρεπε να είναι και ικανοί στην έντεχνη επιβολή απόψεων που συμφέρουν το σύστημα, αμειβόμενοι με φανταστικά ποσά συγκρινόμενα με τον μέσο όρο αμοιβής των «κοινών θνητών». Ήταν οι σταρ των καναλιών που «ανέτειλαν» από τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα με αποκορύφωμα την τελευταία δεκαετία.
Οι ειδήσεις παρουσιάζονται από αυτούς τους σταρ όχι για την ενημέρωση, αλλά σαν το πιο κατάλληλο όργανο διαμόρφωσης μιας κοινής γνώμης που πολύ εύστοχα ονομάστηκε, «γνώμη του καναπέ». Οι εκφωνητές έχουν στα αυτιά τους τα ακουστικά του συστήματος από όπου λαμβάνουν συνεχώς οδηγίες όταν εξελίσσεται μια δημόσια συζήτηση. Ειδικά όταν παίρνουν συνέντευξη από κάποιο πολιτικό ή κάποιο δημόσιο παράγοντα, αν δεν υπάρχει συγκεκριμένη προσυνεννόηση κατευθύνουν πάντα την συζήτηση προς την κατεύθυνση που θέλουν να την κατευθύνουν.